Ακρόαση
Αυτόν τον Μάιο στην Dolphin Yoga Society θα αφιερώσουμε τις πρακτικές μας στην τέχνη της ακρόασης. Θα ακούσουμε με προσοχή τις εσωτερικές μας φωνές και θα διαπιστώσουμε αν προέρχονται από εμάς ή από τις εμπειρίες μας. Θα παρατηρήσουμε αν πράγματι ακούμε τους άλλους ή μήπως οπτικοποιούμε απλώς τις φωνές τους, ακούγοντας εντέλει αυτά που θέλουμε ή αυτά που θα θέλαμε να ακούσουμε.
Η έννοια της ακρόασης στη γιόγκα είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο που συνδέεται με την παρατήρηση, την διαπίστωση των ψευδαισθήσεων και τον διαλογισμό. Έμφαση στην ακρόαση έδωσε στη διδασκαλία του ο Παραμαχάνσα Γιογκανάντα, ο άνθρωπος που μας “έφερε” τη γιόγκα στη δύση στις αρχές του 20ού αιώνα, προτρέποντάς μας να ακροαστούμε βήμα - βήμα το οκταπλό μονοπάτι της γιόγκα.
Αν και την πρώτη σύνδεση της γιόγκα με την ακρόαση τη βρίσκουμε στην ίδια την Μπάγκαβατ Γκίτα που μεταφράζεται μεταφορικά και ως “Το τραγούδι του Κρίσνα”. Ότι είναι δηλαδή ολόκληρο αυτό το μεγαλειώδες σε νοήματα ανάγνωσμα, μια διπλή ακρόαση μεταξύ του ενσαρκωμένου θεού Κρίσνα και του θνητού του φίλου Άρτζουνα.
Και φυσικά καλούμαστε να ακροαστούμε και όχι να διαβάσουμε την Μπάγκαβατ Γκίτα και την διδασκαλία του Κρίσνα, στην οποία μας λύνει κάθε απορία για το τι είναι και τι σημαίνει γιόγκα. Φτάνει να αφήσουμε το τραγούδι του να αγγίξει την καρδιά μας. Πως; Ακούγοντας με την ψυχή μας ανοιχτή ως την απειροσιά του σύμπαντος και όχι με την δυσπιστία των στερεοποιημένων οπτικοποιημένων μας αντιλήψεων.
Όταν διαβάζουμε ένα βιβλίο, στην πραγματικότητα ακούμε τον εαυτό μας να το απαγγέλλει, γι’ αυτό βλέπουμε καμμιά φορά κάποιους να διαβάζουν ψιθυρίζοντας ή κουνώντας τα χείλη. Πρώτα ακούμε και μετά οπτικοποιούμε αυτά που διαβάζουμε.
Βέβαια στις μέρες μας κυριαρχεί η εικόνα, εκ του κλισέ μότο που λέει ότι μια εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις. Αλλά είναι όντως έτσι; Γιατί χίλιες λέξεις ισούνται με χίλια ακούσματα, ενώ μια εικόνα είναι μια παγωμένη στιγμή που πίσω της μπορεί να κρύβει χίλια ψεύδη.
Είναι αλήθεια πως ως είδος οι
άνθρωποι ρέπουμε προς την ακινησία (ας μην πω τεμπελιά). Έχουμε μια
ιδιαίτερη σχέση με την βαρύτητα, με τη γη. Μας έλκουν οι χαμηλές
δονήσεις (τάμας), ενώ μπερδεύουμε συχνά την ευκολία με την αδράνεια. Οι
υψηλές δονήσεις (σάτβα) μας χαώνουν, μας φοβίζουν, γιατί τότε
διαπιστώνουμε την άγνοιά μας.
Ενώ χαμηλά, σε περιορισμένο χρόνο και χώρο είναι όλα πιο οικεία, πιο απτά, πιο αντιληπτά, η άγνοια είναι κρυμμένη λίγο πιο ψηλά, μακριά στον ουρανό, ίσα που ακούγεται. Το μόνο πρόβλημα που έχουμε, είναι η φωτιά (ράτζα) που κρύβουμε μέσα μας, η οποία πάντα ανεβαίνει ψηλά και μας παρασέρνει σε ακροάσεις που θα θέλαμε να αποφύγουμε και τότε αρχίζει ο γνωστός σε όλους μας “θόρυβος”, γιατί είναι δύσκολη η διαχείριση τόσων μη οικείων δονήσεων.
Κάποιες όμως από αυτές τις δονήσεις προέρχονται από ένα περιβάλλον το οποίο είναι έξω από εμάς και θα έπρεπε κανονικά να μας αφήνει αδιάφορες/ους, αλλά πως να παραδεχτούμε κάτι τέτοιο, πως να αντιμετωπίσουμε τον φόβο της απόρριψης, τον φόβο της μοναξιάς, πως να αντιμετωπίσουμε την γνώση της άγνοιας, πως να ακούσουμε τον εαυτό μας να παραδέχεται κάτι τέτοιο.
Στη γιόγκα παρατηρούμε το σώμα μας και τον τρόπο που κινείται, παρατηρούμε αυτόν τον “θόρυβο” και τον μειώνουμε με σιωπή και διαλογισμό και δυναμώνουμε την αυτοπεποίθησή μας, ώστε να μπορούμε να ακροαστούμε τις αληθινές μας ανάγκες και εντέλει να καταφέρουμε να ακούσουμε και τους άλλους αληθινά χωρίς να αποφεύγουμε τους φόβους μας, χωρίς να προσωποποιούμε τα προβλήματα των άλλων σε μας.
Σας εύχομαι να είναι ο Μάιος ένας πολύ καλός μήνας
γεμάτος θαυμαστές και επιλεκτικές ακροάσεις
γεμάτος γαλήνη και ανιδιοτελή αγάπη
Αντώνιος Μελίβιος
Αυτόν τον Μάιο στην Dolphin Yoga Society θα αφιερώσουμε τις πρακτικές μας στην τέχνη της ακρόασης. Θα ακούσουμε με προσοχή τις εσωτερικές μας φωνές και θα διαπιστώσουμε αν προέρχονται από εμάς ή από τις εμπειρίες μας. Θα παρατηρήσουμε αν πράγματι ακούμε τους άλλους ή μήπως οπτικοποιούμε απλώς τις φωνές τους, ακούγοντας εντέλει αυτά που θέλουμε ή αυτά που θα θέλαμε να ακούσουμε.
Η έννοια της ακρόασης στη γιόγκα είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο που συνδέεται με την παρατήρηση, την διαπίστωση των ψευδαισθήσεων και τον διαλογισμό. Έμφαση στην ακρόαση έδωσε στη διδασκαλία του ο Παραμαχάνσα Γιογκανάντα, ο άνθρωπος που μας “έφερε” τη γιόγκα στη δύση στις αρχές του 20ού αιώνα, προτρέποντάς μας να ακροαστούμε βήμα - βήμα το οκταπλό μονοπάτι της γιόγκα.
Αν και την πρώτη σύνδεση της γιόγκα με την ακρόαση τη βρίσκουμε στην ίδια την Μπάγκαβατ Γκίτα που μεταφράζεται μεταφορικά και ως “Το τραγούδι του Κρίσνα”. Ότι είναι δηλαδή ολόκληρο αυτό το μεγαλειώδες σε νοήματα ανάγνωσμα, μια διπλή ακρόαση μεταξύ του ενσαρκωμένου θεού Κρίσνα και του θνητού του φίλου Άρτζουνα.
Και φυσικά καλούμαστε να ακροαστούμε και όχι να διαβάσουμε την Μπάγκαβατ Γκίτα και την διδασκαλία του Κρίσνα, στην οποία μας λύνει κάθε απορία για το τι είναι και τι σημαίνει γιόγκα. Φτάνει να αφήσουμε το τραγούδι του να αγγίξει την καρδιά μας. Πως; Ακούγοντας με την ψυχή μας ανοιχτή ως την απειροσιά του σύμπαντος και όχι με την δυσπιστία των στερεοποιημένων οπτικοποιημένων μας αντιλήψεων.
Όταν διαβάζουμε ένα βιβλίο, στην πραγματικότητα ακούμε τον εαυτό μας να το απαγγέλλει, γι’ αυτό βλέπουμε καμμιά φορά κάποιους να διαβάζουν ψιθυρίζοντας ή κουνώντας τα χείλη. Πρώτα ακούμε και μετά οπτικοποιούμε αυτά που διαβάζουμε.
Βέβαια στις μέρες μας κυριαρχεί η εικόνα, εκ του κλισέ μότο που λέει ότι μια εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις. Αλλά είναι όντως έτσι; Γιατί χίλιες λέξεις ισούνται με χίλια ακούσματα, ενώ μια εικόνα είναι μια παγωμένη στιγμή που πίσω της μπορεί να κρύβει χίλια ψεύδη.
Είναι αλήθεια πως ως είδος οι
άνθρωποι ρέπουμε προς την ακινησία (ας μην πω τεμπελιά). Έχουμε μια
ιδιαίτερη σχέση με την βαρύτητα, με τη γη. Μας έλκουν οι χαμηλές
δονήσεις (τάμας), ενώ μπερδεύουμε συχνά την ευκολία με την αδράνεια. Οι
υψηλές δονήσεις (σάτβα) μας χαώνουν, μας φοβίζουν, γιατί τότε
διαπιστώνουμε την άγνοιά μας.Ενώ χαμηλά, σε περιορισμένο χρόνο και χώρο είναι όλα πιο οικεία, πιο απτά, πιο αντιληπτά, η άγνοια είναι κρυμμένη λίγο πιο ψηλά, μακριά στον ουρανό, ίσα που ακούγεται. Το μόνο πρόβλημα που έχουμε, είναι η φωτιά (ράτζα) που κρύβουμε μέσα μας, η οποία πάντα ανεβαίνει ψηλά και μας παρασέρνει σε ακροάσεις που θα θέλαμε να αποφύγουμε και τότε αρχίζει ο γνωστός σε όλους μας “θόρυβος”, γιατί είναι δύσκολη η διαχείριση τόσων μη οικείων δονήσεων.
Κάποιες όμως από αυτές τις δονήσεις προέρχονται από ένα περιβάλλον το οποίο είναι έξω από εμάς και θα έπρεπε κανονικά να μας αφήνει αδιάφορες/ους, αλλά πως να παραδεχτούμε κάτι τέτοιο, πως να αντιμετωπίσουμε τον φόβο της απόρριψης, τον φόβο της μοναξιάς, πως να αντιμετωπίσουμε την γνώση της άγνοιας, πως να ακούσουμε τον εαυτό μας να παραδέχεται κάτι τέτοιο.
Στη γιόγκα παρατηρούμε το σώμα μας και τον τρόπο που κινείται, παρατηρούμε αυτόν τον “θόρυβο” και τον μειώνουμε με σιωπή και διαλογισμό και δυναμώνουμε την αυτοπεποίθησή μας, ώστε να μπορούμε να ακροαστούμε τις αληθινές μας ανάγκες και εντέλει να καταφέρουμε να ακούσουμε και τους άλλους αληθινά χωρίς να αποφεύγουμε τους φόβους μας, χωρίς να προσωποποιούμε τα προβλήματα των άλλων σε μας.
Σας εύχομαι να είναι ο Μάιος ένας πολύ καλός μήνας
γεμάτος θαυμαστές και επιλεκτικές ακροάσεις
γεμάτος γαλήνη και ανιδιοτελή αγάπη
Αντώνιος Μελίβιος
